Interview Carlo

'Dit werk zul je nergens anders vinden'

'Ik werk hier al ruim twintig jaar en dat is niet eens zo lang in vergelijking met mijn collega's. Dat kan ook omdat er veel doorgroeimogelijkheden zijn, zegt senior R&D engineer Carlo Rens. Een gesprek over kansen zien én doorpakken.

Je begon je carrière binnen de ruimtevaarttak van NLR. Wat deed je precies?

'Ik bedacht elektronische oplossingen voor de sondeerraketten van ESA. Dat zijn raketten die gelanceerd worden op zo'n 200 km hoogte en een vrije val maken van enkele minuten. Die vrije val zorgt voor gewichtloosheid, waardoor wetenschappers allerlei biologische experimenten konden uitvoeren. Zo werd er gekeken of de bevruchting van paddeneieren onderhevig was aan zwaartekracht en werd er geëxperimenteerd met de groei van botten en weefsels, wat de opmars is geweest naar de ontwikkeling van kunstorganen. Ik bedacht de meetapparatuur voor die experimenten.'

Wat een gave binnenkomer als je net uit de schoolbanken komt...

'Dat was het zeker. De ruimtevaart heeft iets magisch. We vlogen naar Lapland om de onderzoeken uit te voeren. Zo werd er bij een andere lancering een onderzoek gedaan naar het ontstaan van zwarte gaten, sterren en meteorieten. Wij maakten de camera's en lasers die op de raket werden gemonteerd en waarmee we konden zien wat er met stof gebeurde onder gewichtloosheid. Als operator zat ik in de control room, zo een die je van Houston kent maar dan een stuk kleiner, waar ik verantwoordelijk was voor de bediening en het uitlezen van ons meetsysteem. Dat is zo'n bijzondere ervaring. Dat neem je je leven lang mee.'

Wat maakt het zo magisch?

'Er is geen tweede kans. En dat maakt het heel anders dan het ontwikkelen van andere elektronica zoals een smartphone. Dit moet in één keer goed zijn. En dat geldt ook voor de luchtvaart, maar op een andere manier. Dat moét goed en veilig zijn, omdat het om mensenlevens gaat.'

Als senior R&D engineer ben jij projectleider van een aantal grote onderzoeken. Hoe ben je van hands on engineering naar projectleiding gegaan?

'Dat verliep heel organisch. Mijn collega was destijds de projectleider op die ruimtevaartonderzoeken, dus ik was al heel intensief betrokken wanneer hij proposals schreef en nieuwe projecten binnenhaalde. Toen hij twee jaar nadat ik bij NLR startte het bedrijf verliet, ben ik erin gerold. Dat was enerzijds een heel logische stap omdat er zich een vervolgonderzoek aandiende en ik daar de aangewezen persoon voor was. Anderzijds voelde het ook wel gek. Ik was 24, kreeg de verantwoordelijkheid voor een miljoen en stuurde mensen aan die ouder en meer ervaren waren dan ik. Maar zij vonden dat gelukkig helemaal niet gek, iedereen respecteerde elkaars rol. Dat is iets wat hier ook heel sterk leeft. En zo werden zij de vakmannen en ik faciliteerde hen.'

Wat doet jouw afdeling?

'De afdeling heet Aerospace Electronics and Qualifications. Wij ontwikkelen en kwalificeren elektronica. Kwalificatie houdt in dat je aantoont dat de elektronica onder alle omstandigheden blijft werken. Zo testen we onder andere apparatuur op bestendigheid tegen de trillingen van een vliegtuig, maar we doen bijvoorbeeld ook temperatuurtesten om te zien of het alle temperatuurcycli overleeft.

Wat voor projecten leid je nu?

'We doen veel onderzoek in Europees verband. Zo kwam er vanuit Europa een onderzoeksvraag om het brandstofsysteem van een bepaald type vliegtuig nog veiliger te maken. Er was namelijk een vliegtuig ontploft omdat er een vonk was ontstaan door de elektronica in een brandstoftank. Wij wisten dat er een consortium werd opgericht om te tenderen op deze onderzoeksvraag. Dat wil zeggen dat je in een Europees samenwerkingsverband probeert om de opdracht binnen te halen. Elk land binnen zo'n consortium schreef een deel van de bijdrage die zij konden leveren aan dit onderzoek. Zo was ik de proposalmanager van de bijdrage die NLR wilde leveren. Ons consortium, dat bestond uit tien internationale partijen, kreeg uiteindelijk de opdracht toegewezen. Wij hebben een systeem bedacht waardoor je met optische sensoren meet hoeveel brandstof er nog in de tank zit, zodat je geen elektriciteit meer hoeft te gebruiken.'

Wat is jouw rol daarin op het moment dat je het onderzoek hebt binnengehaald?

'Het is een onderzoek geweest dat vijf jaar duurde. Ik was als projectleider veel aan het afstemmen bent binnen het team van NLR, maar ook continu in contact met de andere internationale partijen die hun bijdrage leveren. Soms had ik informatie van de andere partijen in het consortium nodig, voordat we verder konden gaan met je onderzoek. Ons project bestond dus uit het onderzoeken en testen van oplossingen voor het veiligste brandstofsysteem, en in dit geval kwamen we dus uit op die optische sensoren.'

Je gaf aan dat je heel organisch naar deze rol toe bent gegroeid. Wat zou je nog willen leren?

'Ik vind het aansturen van een team ontzettend leuk. Maar ik zou nog heel graag verder willen groeien in hoe je het maximale uit een team kan halen. Dan kun je onder andere doen door over de projecten heen te kijken. Dat klinkt heel cryptisch, maar dat wil zeggen dat je projecten binnenhaalt waar een synergie is met andere projecten. Zo hoop ik dat we de kennis die we hebben opgedaan over het plaatsen van een optisch element in een brandstoftank ook kunnen inzetten voor andere projecten.'

Je bent nu halverwege de 40. Naar welke rol wil jij doorgroeien?

Ik ben bezig met de business development kant van onze afdeling. Zo krijg ik een veel bredere blik op welke richtingen we in de toekomst op kunnen gaan. Dat vind ik heel interessant. Ik werk hier al ruim twintig jaar en dat is niet eens zo lang in vergelijking met mijn collega's. Dat kan ook omdat er veel doorgroeimogelijkheden zijn. Dit werk is zo speciaal, zo uniek, dat zal je nergens anders vinden. Je kunt jezelf hier eindeloos blijven ontwikkelen. Dat maakt het werk bij NLR ook zo leuk. Het is heel afwisselend door alle verschillende projecten waar ik bij betrokken ben, maar ik krijg ook de vrijheid om mezelf te ontplooien.'

Deze pagina delen: